تأثیر روش تدریس حل مسأله بر فرسودگی تحصیلی و عملکرد تحصیلی هنرجویان هنرستان های کار و دانش شهر اقلید

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر روش تدریس حل مسأله بر فرسودگی تحصیلی و عملکرد تحصیلی هنرجویان هنرستان های کار و دانش شهر اقلید بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش شبه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه هنرجویان هنرستان های کار و دانش شهر اقلید در سال تحصیلی 94-93 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تک مرحله ای 40 نفر از هنرجویان به عنوان حجم نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (20 نفر آزمایش و 20 نفر کنترل) قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997) و پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1990) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس صورت گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که روش تدریس حل مسأله بر فرسودگی تحصیلی و ابعاد آن (خستگی تحصیلی، بی علاقگی تحصیلی و ناکارآمدی تحصیلی) و عملکرد تحصیلی تأثیر معناداری دارد. فرسودگی تحصیلی کاهش و عملکرد تحصیلی افزایش یافته است.